Trójmiejskie porty tracą swe dawne przemysłowe oblicze, stają się bardziej zautomatyzowane i estetyczne. Ubocznym skutkiem przemian gospodarczych i technologicznych jest zmiana krajobrazu portowego. Zmiany dotyczą zarówno Gdańska, jak i Gdyni i są przejawem tendencji, którą można obserwować na całym Bałtyku.
Z portowego krajobrazu Gdańska znikną wkrótce charakterystyczne elementy, związane od lat z Siarkopolem Gdańsk - ogłoszono właśnie przetarg na prace rozbiórkowe wieży do granulacji siarki, magazynów do jej składowania i budynku do rafinacji minerału.
Rozbiórka obiektów przemysłowych jest skutkiem zmian technologicznych, które mają miejsce w przetwórstwie i transporcie produktów siarkowych.
- Od kwietnia 2004 roku nie przetwarzamy już siarki na swoim terenie. Wszystkie budynki, w których niegdyś odbywała się granulacja siarki i gdzie ją przechowywano, są od tego czasu nieużywane. Podjęliśmy decyzję o ich rozbiórce, ponieważ są dla nas bezużyteczne, z drugiej strony blokują tereny pod potencjalne inwestycje w infrastrukturę, które moglibyśmy poczynić z naszymi obecnymi i nowymi partnerami - mówi
Krzysztof Urbaś, prezes Siarkopolu Gdańsk.
Teren Siarkopolu (52 hektary) jest wyjątkowo atrakcyjny jako baza logistyczna i przeładunkowa. Przylega do niego bezpośrednio portowe nabrzeże Obrońców Poczty Polskiej, obsługiwane przez firmę Siark-Port. Basen Górniczy do przeładunków masowych znajduje się w odległości 600 metrów od zbiorników Siarkopolu. Na obu nabrzeżach można prowadzić przeładunki paliw. Przy Siarkopolu przebiega główna magistrala paliwowa, łącząca Naftoport z Bazą Paliw Płynnych PERN i instalacjami LOTOS.
Podobne w swym charakterze zmiany zachodzą również w Porcie Gdynia. Dobitnym tego przejawem jest
Sea Towers, które powstały na dawnych terenach Dalmoru. To nic innego jak "recykling przestrzeni", który w przypadku portów polega na wycofywaniu funkcji portowych z centrów miast i przenoszeniu ich w nowe miejsca, w tym na sztuczne pirsy i wyspy na otwartym morzu. Tereny zlokalizowane na styku portu i miasta stają się natomiast "strefą prestiżu", w której decydującą rolę pełni estetyka.
Przykładem tej tendencji była zakończony pod koniec maja pierwszy etap modernizacji
Nabrzeża Pomorskiego (w pobliżu Skweru Kościuszki). Równolegle z tą inwestycją była realizowana modernizacja Pirsu Południowego na Nabrzeżu Duńskim, która również podniosła walory estetyczne tego miejsca (chociaż nie był to jej główny cel).
Opisana tendencja nie jest wyłącznie domeną Trójmiasta. Niedawno władze Rygi podjęły decyzję o przeniesieniu portu handlowego z centrum miasta na położoną bliżej ujścia Dźwiny wyspę Krievu. Niewykluczone, że pomiędzy Tallinem a Helsinkami powstanie sztuczna wyspa, zlokalizowana nad planowanym tunelem łączącym obie stolice.
Jednak największe przeobrażenia zachodzą w rosyjskich portach bałtyckich, szczególnie nad Zatoką Fińską. Z centrum Petersburga wypierane są klasyczne funkcje portowo-przemysłowe, a na niezabudowanych terenach z dala od wielkiej petersburskiej metropolii powstały nowe porty Ust-Ługa i Primorsk.
Tę samą przyszłość czekają porty Trójmiasta. Inwestycje gdańskiego Siarkopolu są przejawem tendencji wycofywania przemysłu portowego z atrakcyjnych terenów portowych i koncentrowaniu się na bardziej intensywnej działalności. Punkt ciężkości gdańskiego portu przenosi się na otwarte morze, w pobliże terminalu DCT na Stogach.
Analogicznie, dla otoczonego ze wszystkich stron tkanką miejską Portu Gdynia jedynym logicznym kierunkiem ekspansji jest Zatoka Pucka, na wysokości Oksywia -
Babich Dołów (albo alians kapitałowy z którymś z małych portów).
Wydaje się, że pora rozpocząć społeczną dyskusję na ten temat, z udziałem władz portowych i miejskich, urbanistów, ekonomistów i ekologów. W przeciwnym wypadku za dziesięć lat może się okazać, że gdyński port po prostu zatrzyma się w swoim rozwoju, oddając co cenniejsze tereny miastu.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy